Verhuizen in Turkije
26 juli 2014 - Beycik, Turkije
Allereerst een excuus aan onze lezers dat we nog niet gereageerd hebben op jullie leuke reacties. Enerzijds komt het door de internetverbinding (fingers crossed dat het nu lukt) en anderzijds waren we druk met Boy en Bonnie helpen in Mavikent.
Eerst zijn we gaan helpen met schoonmaken, stel je voor: intussen waren de werklui nog volop bezig met stucwerk en allerlei andere vuil en stof genererende werkzaamheden en moest de keuken nog geīnstalleerd worden. Dus eigenlijk ging het niet maar het moest want gisteren stond de verhuizing gepland en dat was een verhaal wat ik jullie niet wil onthouden.
Er was een afspraak met een verhuizer die ook alles zou inpakken. Nou mooi niet dus. De wagen kwam 's-morgens in Ulupınar aan en toen ze zagen wat er mee moest wilden ze het eerst helemaal niet doen maar na een telefoontje: vooruit dan maar.
In Mavikent aangekomen werd alles uitgeladen en naar binnen gebracht, wederom terwijl de werklui nog volop bezig waren en de keuken werd gemonteerd. De gordijnenman kwam ook maar de rails waren niet inbegrepen, daar moest een ander voor komen. Gekukkig bood de reddende engel Mustafa uitkomst. Hij is rails gaan kopen en gaan ophangen maar de gordijnenman was inmiddels al weer vertrokken. Geen idee hoe dat verder afloopt...
Niet alles paste in de verhuiswagen dus eigenlijk moesten ze nog een keer terug maar daar wilden ze extra geld voor hebben wat niet was afgesproken. De gemoederen tussen de verhuizers en de werklui liepen zó hoog op dat er klappen vielen. Iemand heeft toen de Jandarma gebeld. De verhuizers waren al vertrokken maar werden teruggeroepen en ja, als de Jandarma belt dan komen ze wel. Uiteindelijk moesten ze 'beloven' de rest ook te gaan halen maar daar hadden we niet veel vertrouwen in.
Enfin, zo goed en zo kwaad als het ging is er gesopt en ingehuisd maar bv de keuken zal pas na de Bayram afgemaakt worden, hoewel die ruim op tijd besteld was.
We hadden zo te doen met Boy en Bonnie! Ook de binnendeuren waren er nog niet maar die zijn gisteravond laat nog gekomen (en ws gemonteerd!)
Vandaag hebben we maar een dagje rust genomen; we zouden naar Antalya gaan maar de fut ontbrak dus hier thuis gerommeld. Tijdens een kopje thee bij de Franse buren vroeg ik hoe het met de overbuurman ging. De goede man is een paar weken geleden bij het oversteken geschept door een motorrijder en op een auto geklapt. Sinds die tijd lag hij in coma. Horen we dat de man intussen is overleden! We schrokken ons rot, totaal niet verwacht. Het was zo'n lieve man, we hebben erg te doen met zijn vrouw Hatice. Kijken of we op een of andere manier een briefje naar haar kunnen sturen.
Tot zover. Ga nu kijken of het nog lukt de foto's erbij te zetten.
Bij onze nieuwe buren zijn ze ook zwaar aan het verbiuwen. Volgens mij loopt dat perfect. Volgens mij zijn dat Polen. Die werken van 8 tot 8 en zelfs op zondag.
De overleden buurman is toch Ali? Vreselijk om zo aan je einde te komen.
Hassie en Wil , tot kijk.
Heel bijzonder om iets over jullie Turkije-leven te lezen. Vorig jaar waren wij in Alanya, dus wij begrijpen er een beetje van.
We moeten maar eens bij ons bijpraten als jullie terug in Nederland zijn.
Groeten uit Blatten,
Loes en Ad
Als ik lees hoe jullie zijn ingeburgerd...ik vind het geweldig! Iedereen in jullie omgeving boft, maar, met twee van die lieverds!
xxx
Van de over buurman is zeker erg, doet ons een beetje denken aan Gregory in Griekenland. De tijd gaat alweer voor jullie opschieten, dus nog lekker samen genieten! Liefs van ons.
leuk om al jullie verhalen te lezen, jullie maken toch iedere keer weer wat mee! Geniet er lekker van, dit is waar jullie al zo lang naar hebben uitgekeken en zo te lezen is het heerlijk!
x eef
Binnenkort gaan jullie aan je repatriëring beginnen en wil jullie daarom vast een heel goede terugreis wensen.
In ieder geval wens ik je een goede en veilige terugreis toe en ben benieuwd naar jullie relaas.
groeten en tot horens, Dick