Terugreis deel 4

Hans was vanmorgen aardig opgeknapt en in de loop van de dag voelde hij zich steeds beter, wij allebei blij! Toen we Foça uitreden liep er opeens een klein wild zwijn op de weg in onze richting. Het beestje was even verrast maar dook toen gelukkig de berm in. 

We reden naar Bergama om het Asklepion te bezoeken. Hippocrates had in Epidaurus een school voor geneeskunst gesticht van de Asklepiaden. Eén van hen werd door de arts Archias meegenomen naar Bergama. Archias richtte in de 6e eeuw voor Christus in Bergama een tempel op voor Asklepios en niet ver daar vandaan stichtte hij een ziekenhuis. De diagnose werd gesteld door de patiënten bij de tempel te slapen te leggen, waarna uit een analyse van hun dromen de juiste medicijnen werden bepaald. Tot de heelmethoden behoorden het drinken uit geneeskrachtige bronnen, het nemen van modderbaden, massage en het slikken van kruiden. Het aesculaap teken is hiervan afgeleid: het idee  achter dit symbool is dat de patiënten hun ziekte van zich afwerpen op dezelfde manier als een slang zijn huid verliest. Saillant detail: zwangere vrouwen en stervenden werden niet geholpen om de goden niet te onteren! Tot zover de geschiedenisles. 

Het is een zeer interessante opgraving waar men van overal naar toe komt. Wij waren er tegelijk met een groep Spanjaarden en Portugezen. Alleen vragen wij ons af waarom het altijd zó bloedheet is als wij opgravingen bezoeken..... Om die reden hebben wij de verderop gelegen opgraving 'overgeslagen'.

Vanuit Bergama -wat ook een leuke stad is met oude binnenkern- zjjn we via Kozak naar Ayvalık gereden. Nét buiten Kozak kwamen we een gerestaureerde Ottomaanse brug tegen, een fraai bouwwerk. De route naar Ayvalık was schitterend en voerde ons over smalle wegen door de bossen en over bergpassen. Ergens onderweg zagen we een bruin bordje (bezienswaardigheid of een strand) waarop stond Anıt Atatürk. Toch maar even afgeslagen en toen stond er midden in de bossen een groot standbeeld van Atatürk. Geen idee waarom juist daar maar dat zoek ik thuis nog wel uit.

Rond half 3 arriveerden we in  Ayvalık waar we al snel een prima hotel vonden met uitzicht op zee. Hans nam een douche en ging siësta houden maar ik ben naar het strand gelopen. En dat was toch klein en werkelijk bomvol. Heb gezwommen en een uurtje in de zon gelegen en toen vond ik het welletjes. Terug naar het hotel en de douche. 

Vanavond hebben we gegeten op Cunda Adası, een eiland dat middels een brug is verbonden met het vasteland. Dankzij een tip van Sabri kwamen we bij een prima visrestaurant. Het eiland was ook alweer bomvol met langs de boulevard allemaal restaurants en een souvenirmarkt.

Na het eten zijn we terug gereden naar het hotel en nu maken we ons op voor morgen, naar Edremit,  Assos en wie weet waar nog meer naar toe.