Ayder Yaylası

Tussen de douchecabine en mij is het toch nog goed gekomen! Ik ontdekte een knop voor de radio en dat werkte. Er zit ook een knop 'telefon' maar daar ben ik maar van afgebleven.

Gisteravond gegeten in een restaurant lager op de yayla waar Sabri de eigenaar van kent. Er was levende muziek en later op de avond kwam er een grote groep Turkse jongeren eten en die zijn toch aan het dansen gegaan, geweldig! Wat ik zo bijzonder vind is dat ze - ondanks alle modene muziek en discotheken - de eigen volksmuziek met bijbehorende dansen in ere houden. We hebben wat gefilmd en ik zal proberen te uploaden. De opnamen zijn wat donker maar hopelijk komt de sfeer over. Er werd ook op een tulum gespeeld, een soort doedelzak. Het was een geweldige sfeer.

Na een heerlijk ontbijt in de zon op het terras zijn we vanmorgen met de auto nog 300 meter verder omhoog gegaan. We reden over een weg van aangestampte aarde met links van ons steile rotswanden en daarop tierden welig enorme rhododendron struiken in het wild. Onderweg nog dikke lagen sneeuw gezien waar water onderuit stroomde. Later vertelde iemand ons dat hier in de winter de sneeuw wel vijf meter hoog ligt! Boven kwamen we op een heel plat stuk waar nomaden hun tenten hadden opgeslagen. Eens per jaar komen ze hier bij elkaar om een paar dagen feest te vieren en dat begint morgen. Op een iets lager deel werd de grond geëgaliseerd en stond een kleine tribune. Het bleek een arena te zijn waar tijdens het feest o.a. stierengevechten worden gehouden. Hier komt er geen stierenvechter aan te pas maar is het een gevecht tussen twee stieren. Ergens klonk muziek uit een autoradio en begon een aantal vrouwen spontaan te dansen.

De lucht ging er opeens dreigend uitzien en we hoorden het rommelen, dus tijd om terug te gaan vóór de weg door de regen onbegaanbaar werd. Veilig terug in het hotel brak er toch een bui los, niet normaal. Ja, dan kun je echt helemaal niets doen dus we hebben wat zitten praten met de eigenaars van ons hotel. Beetje gelezen, spelletje gedaan en plannen gemaakt voor morgen, want dan vertrekken we hier.

De oplettende lezer  vraagt zich af hoe het in de hamam was...geen idee want dat plan is 'in het water gevallen'. Doen we weer in Antalya (Chris en Pieter weten dan genoeg!)